عایق بندی یک جزء حیاتی در هر خانه ای است که انرژی کارآمد است. معمولاً در مناطقی که هوا از آن خارج می شود، مانند بین حفره های گل میخ در داخل دیوارها و در اتاق زیر شیروانی قرار می گیرد، به کند کردن و کاهش انتقال حرارت کمک می کند.
برنامه آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده تخمین می زند که با آب بندی نشت هوا و افزودن عایق الاستومری چسب دار مناسب به اتاق زیر شیروانی، فضاهای خزنده و زیرزمین، صاحبان خانه به طور متوسط 15 درصد در هزینه های گرمایش و سرمایش 11 درصد در کل هزینه های انرژی صرفه جویی می کنند.
وقتی صحبت از عایق بندی ساختمان می شود، گزینه ها می تواند بسیار زیاد باشد، به ویژه برای مالکانی که می خواهند ردپای کربن خود را کاهش دهند، ارزش R خود را افزایش دهند، واجد شرایط گواهینامه های مبتنی بر محیط زیست باشند یا نگران آزبست هستند.
خوشبختانه، تعداد زیادی از انواع عایق ها به این معنی است که گزینه های جایگزین زیادی وجود دارد، از مواد طبیعی گرفته تا گزینه های بازیافتی.
سلولز دیواره‌های سلولی و الیاف گیاهان از جمله پنبه و 30 درصد درخت را می‌سازد که می‌توان آن را به کاغذ تبدیل کرد. عایق الیاف سلولزی نیز قدیمی‌ترین شکل عایق است و می‌توان آن را به دیوارهای محصور و کف اتاق زیر شیروانی ناتمام به صورت اسپری شل، بسته‌بندی متراکم یا مرطوب اضافه کرد.
معمولاً از کاغذ روزنامه بازیافتی حدود 75 تا 85 درصد محتوای بازیافتی ساخته می شود عایق سلولزی اغلب به شدت با مواد بازدارنده شعله مانند اسید بوریک، بوراکس یا سولفات آمونیوم تصفیه می شود.
این مواد شیمیایی ضد شعله موثر هستند و می توانند به کاهش آفات بدون عوارض جانبی مضر برای انسان کمک کنند.
ارزان و حاوی بالاترین مقدار مواد بازیافتی از هر عایق تجاری، معایب فیبر سلولز شامل این واقعیت است که تا 20 درصد ته نشین می شود، که می تواند باعث ایجاد شکاف شود، باید خشک نگه داشته شود و از فایبرگلاس سنگین تر است.
با این حال، برای اکثر پروژه های ساختمانی، این شرایط مشکل ساز نیست.
