یک قطره کوچک از نمونه‌های معمولی نرم کننده لباس من از مارک‌های تجاری مختلف که روی یک سطح کاغذ صاف قرار می‌گیرند، تحت طیف‌سنجی جرمی یونیزاسیون اسپری صوتی قرار گرفتند.
بدون نیاز به روش های آماده سازی نمونه یا پیش جداسازی، تقریباً بلافاصله سورفکتانت های اصلی و سری های همولوگ به کار رفته در فرمول های آنها را شناسایی می کنند.
نمونه‌های تقلبی و کم‌کیفیت که حاوی نرم‌کننده‌های بدون کارایی یا کمتر کارآمد هستند نیز به راحتی تشخیص داده می‌شوند.
نرم کننده های پارچه اولین بار در دهه 1950 و پس از معرفی ماشین های لباسشویی اتوماتیک و مواد شوینده مصنوعی قوی تر در بازار ظاهر شدند. امروزه، این محصولات در سرتاسر جهان برای ایجاد نرمی بیشتر کالاهای نساجی شسته شده استفاده می‌شوند.
ماده اصلی فعال در نرم‌کننده‌های پارچه معمولاً نمک یک سورفکتانت کاتیونی مانند ترکیب آمونیوم چهارتایی (QUAC) است. بار مثبت روی اتم نیتروژن همراه با زنجیره های نسبتا طولانی آلکیل، جذب کاتیون را تضمین می کند و احساس نرمی پارچه را فراهم می کند.
نرم کننده های پارچه همچنین به عنوان عوامل ضد الکتریسیته ساکن عمل می کنند و به جلوگیری از درهم تنیدگی الیاف کمک می کنند.
نرم‌کننده‌های تجاری اغلب حاوی توضیحات مفصلی از ترکیب خود نیستند و برخی از محصولات صرفاً حاوی «سورفکتانت‌های کاتیونی» برچسب‌گذاری می‌شوند. نرم‌کننده‌های تقلبی نیز رایج هستند و این محصولات غیرقانونی معمولاً کیفیت بسیار پایینی دارند.
حوادث بلع شامل نرم کننده های پارچه با ترکیبات ناشناخته و بالقوه خطرناک موضوع نگرانی بیشتری است زیرا درمان بالینی نمی تواند بر دانش ترکیب شیمیایی محصول تکیه کند.
برای تجزیه و تحلیل پزشکی قانونی، کنترل کیفیت و روش های بالینی اضطراری، توسعه یک روش سریع برای مشخص کردن سورفکتانت ها در نرم کننده های پارچه مهم است.
سورفکتانت‌ها پس از مشتق‌سازی به ترکیبات فرار به دلیل عدم فراریت آنها، عمدتاً توسط کروماتوگرافی گازی (GC) و GC همراه با طیف‌سنجی جرمی (GC/MS) تجزیه و تحلیل شده‌اند.
نمک در یک محلول قلیایی حرارت داده می شود تا آلکن های با زنجیره بلند مربوطه تولید شود، معمولاً برای تجزیه و تحلیل QUAC ها استفاده می شود.
