گیاهان گوجه فرنگی امروز در میدان تره بار ارومیه در یکی از دو نوع قرار می گیرند که بر ارتفاع نهایی گیاه و نیازهای فرهنگی تأثیر می گذارد. گوجه فرنگی ها در صورتی مشخص هستند که در نهایت یک خوشه گل در نقطه رشد انتهایی تشکیل دهند که باعث توقف رشد گیاه در ارتفاع شود.
گیاهانی که هرگز خوشه های گل انتهایی را تشکیل نمی دهند، بلکه فقط دسته های جانبی را تشکیل می دهند و به طور نامحدود به رشد بلندتر ادامه می دهند، نامعین نامیده می شوند.
گونه های قدیمی تقریباً همه نامشخص هستند. می توان روی آنها برای تولید شاخ و برگ فراوان و رسیدن میوه های خوش طعم حساب کرد. با این حال، آنها ممکن است بسیار دیر بالغ شوند.
اولین واریته‌های مشخص توسعه‌یافته مشکلات واقعی با پوشش و طعم نامناسب شاخ و برگ داشتند، اما خیلی زود رسیدند. گونه های جدیدتر شاخ و برگ بهتری تولید می کنند، ممکن است بلندتر رشد کنند و میوه هایی با کیفیتی مشابه با گونه های نامشخص مدرن رشد کنند.
آنها هنوز تمایل دارند میوه های خود را در مدت زمان کوتاه تری برسند، بنابراین کاشت های متوالی ممکن است با تصمیمی برای حفظ برداشت در کل فصل مطلوب باشد.
کنترل و حمایت انگورهای معین در طول فصل رشد آسان تر است. برخی از انواع کوتوله های افراطی مشخص و کوتوله هستند و برخی از گیاهان بالغ واقعا ریز را تولید می کنند.
طعم یک گوجه‌فرنگی تازه که از دانه رشد می‌کند، شور و اشتیاق برای رشد را برمی‌انگیزد که تا آخر عمر باقی خواهد ماند. توصیف این احساس دشوار است، شگفتی شروع یک گیاه گوجه فرنگی از چیزی به کوچکی یک دانه درست تا اولین سالاد گوجه فرنگی خانگی. با تعداد زیادی از انواع گوجه فرنگی که می توانید از بین آنها انتخاب کنید، برای انتخاب شما خراب شده اید.
