انار ترش در مازندران دارای ترکیب غذایی غنی از ویتامین های B، C، E، مواد معدنی (فسفر، منیزیم، پتاسیم، آهن، روی)، فیبر، آنتی اکسیدان پانیکالاژین و اسید پونیسیک است. برای 100 گرم، تقریبا 40 درصد از RDA ویتامین C را فراهم می کند.
انواع مختلفی از انار وجود دارد که عبارتند از انار شیرین، انار ترش و انار ترش.
انارهای شیرین گرم و مرطوب هستند، سرشار از آب، قند، فیبر، پروتئین و تانن هستند. آنها با اثر ملین خود معده را تسکین می دهند و برای گلو، سینه و ریه ها نیز مفید هستند. اما در صورت تب این آب انار توصیه نمی شود.
انار ترش سرد و خشک، کم قند، سرشار از اسید سیتریک و پروتئین است. در برابر اسهال، دل درد، دل درد، تب موثر و برای سلامت چشم مفید است.
در نهایت، انار ترش طعم نسبتاً متوسطی بین شیرینی و اسیدی دارد. از کاسه آنها برای درمان زخم استفاده می شود و مخلوط دانه آنها با عسل برای درمان بیماری پارونیشی مفید است.
برای انتخاب درست و به دست آوردن یک انار کاملا رسیده، به بینایی و لمس اعتماد می کنیم. پوست باید صاف، براق، بسیار قرمز و بدون قهوه ای شدن باشد. ما آن را سنگین ترجیح می دهیم زیرا نشانه آبدار بودن آن است. وقتی انار رسیده است، هنگام ضربه زدن باید صدای فلزی ایجاد کند.
این انار از پوست سفت و مقاومی تشکیل شده است که آن را در برابر ضربه های احتمالی محافظت می کند، انار را می توان به مدت 10 روز در هوای آزاد و چندین هفته یا حتی چند ماه در یخچال نگهداری کرد. آب انار را می توان چند روز در یخچال نگهداری کرد.
در مورد آریل ها، دانه های ریز داخل انار، در صورت تازه بودن یک سال در فریزر قابل نگهداری است. وقتی خشک شدند می‌توان آنها را در شیشه، در جای خشک، در جای خنک و دور از نور نگهداری کرد.
انار را می توان به دو صورت مصرف کرد: میوه تازه یا خشک. در دوران باستان، مصریان از انار تازه برای تهیه شراب شیرین با طعم تمشک استفاده می کردند.
